Bruce Weber

Fascinacija telom

Fantastičan uspeh ovog američkog fotografa i povremenog reditelja, odličan je primer kako jedan umetnik uz pomoć masmedija postaje kultni. Život mu je ispunjen psima, modnom i celebrity elitom, golim muškarcima i lepim devojkama, a njegovo ime je Bruce Weber. Najpoznatiji je po kampanjama za poznate brendove kao što su Calvin Klein, Ralph Lauren, Pirelli, Abercrombie & Fitch, Revlon i Versace, kao i radom za magazine Vogue, GQ, Vanity Fair, Elle, Life, Interview i Rolling Stone.

Rođen je 29. marta 1946. godine u rudarskom gradiću Greensburgu, Pennsylvanija. Ljubav prema fotografiji nasledio je od oca, koji se njom amaterski bavio, a čija je navika bila da svake nedelje ujutro napravi jednu porodičnu fotografiju. Weber je prvo studirao pozorišnu umetnost u Ohaju. Zatim je prešao na režiju u New Yorku, ali se ipak na kraju odlučuje za fotografiju kod čuvene Lisette Model. Veliki uticaj na njegov dalji rad i senzibilitet izvršila je fotograf Diana Arbus.

U studentskim danima Bruce je zarađivao kao model, pozirajući mnogim fotografima, među kojim i Richardu Avedonu. Prvi koraci sa druge strane fotoaparata su mu bili u časopisu za mlade. Počeo je ruši pravila. Od samog početka je bilo jasno da će Weberova mašta, instinkt i hrabrost učiniti da njegove fotografije isplivaju u prvi plan i privuku posmatrača, da pronađe skrivenu poruku u naizgled banalnim objektima.

Godine 1974. je prvi put samostalno izložio svoje radove njujorškoj galeriji Staley-Wise, a na fotografijama su bili bodibilderi. Već tada se ističe njegova fascinacija telom u svim njegovim oblicima koja će mu zapravo doneti slavu i postati svojevrsan ultimatum tokom osamdesetih godina. Veoma smelo, seksualno portretisanje muškog tela i nostalgični prikaz američke adolescencije biće prisutan u njegovom daljem radu i doneti saradnju sa modnom kućom CK. Čuvene crno-bele fotografije obnaženih modela u reklami za Calvin Klein džins iz 1991. godine, magazin Vanity Fair nije hteo da objavi uz objašnjenje da vređa čitatelje. Uz lakonski odgovor da samo slavi lepotu ženskog i muškog tela, Weber je nastavio u svom maniru. Uskoro nije bilo zvezde koja nije poželela da stane pred Weberov objektiv, ni modnog časopisa koji ga nije angažovao. Zahvaljujući Weberu, nastale su neke od najinovativnijih modnih kampanja tokom posljednje tri decenije.

Njegovi radovi su najčešće u crno-beloj tehnici, koja doprinosi čežnjivom kvalitetu fotografija i navodi na prisećanje. Može i da se uoči insistiranje na takozvanom ostvarenju ’’američkog sna’’, svi su slobodni, mladi i neopterećeni svakodnevnim problemima. Muškarci su dominantni, dok su žene na fotografijama tihe figure koje ih dopunjavaju ili su putene projekcije muških želja.

Weber često fotografiše decu i životinje, naročito pse koje obožava, napominjući da to ne bi bilo moguće bez mnogo ljubavi i strpljenja. Živi sa suprugom Nan Bush, još od 1974. godine, koja je od samog početka bila njegov agent i saradnica.

Pored reklama, Weber je publikovao nekoliko knjiga sa fotografijama, snimio nekoliko filmova i njegov rad je izlagan u mnogim muzejima i galerijama. Njegov dokumentarac o džez trubaču Chet Bakeru, Let’s Get Lost (1989.), bio je nominovan za Oskara. Autor je i nekoliko muzičkih spotova: Being Boring, Se a vida é i I Get Along grupe Pet Shop Boys i Blue Spanish Sky Chrisa Isaaka.